معاون پژوهشی پژوهشکده برق جهاد دانشگاهی گفت: پروژه سیستم رانش مترو در گروه مبدل‌های الکتریکی و سیستم‌های قدرت پژوهشکده برق جهاد دانشگاهی با همکاری مراکزی از جهاد دانشگاهی واحد علم و صنعت درحال پیشرفت است و امیدواریم در آینده نزدیک، نخستین قطار مترو که درصد بالایی از آن براساس فناوری بومی ساخته شده باشد، رونمایی شود.
صادق‌محمدی خاطر نشان کرد: این اعتقاد در جهاد دانشگاهی به عنوان یک مجموعه علمی و فناور وجود دارد که اگر توانمندی و امکانات مناسبی در شرکت‌های خصوصی ایرانی وجود داشته باشد، بخشی از کارهای طرح‌ها و پروژه‌ها برون‌سپاری شده و از همکاری این مجموعه‌ها استفاده گردد.
وی گفت: پروژه سیستم رانش مترو در گروه مبدل‌های الکتریکی و سیستم‌های قدرت پژوهشکده برق جهاد دانشگاهی به شکل مناسبی درحال پیشرفت است و امیدواریم در آینده نزدیک، نخستین قطار مترو که درصد بالایی از آن براساس فناوری بومی ساخته شده باشد، رونمایی شود.
لزوم توجه به مدیریت کلان و حمایت از تولید داخلی
صادق‌محمدی افزود: در زمینه تأمین بخش قابل ملاحظهای از تجهیزات قطارهای مترو همچنان نیاز کشور وابسته به واردات بوده و در زمینه بومی‌سازی قطعات، متاسفانه دچار عقب‌ماندگی هستیم. تردیدی نسبت به توانمندی و قابلیت پژوهشگران، صنعتگران و فناوران جوان کشور وجود ندارد، اما سیاست و مدیریت مناسب کلان در این بخش همراه با حمایتهای جدید و بلند مدت را کمتر شاهد بوده‌ایم. البته نقش معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در چنین عرصه‌هایی به ویژه در سال‌های اخیر قابل تقدیر است.
معاون پژوهشی پژوهشکده برق و جهاد دانشگاهی علم و صنعت تأکید کرد: کشور نیازمند حمایتهای اصولی برنامه‌ریزی‌شده و جدی از تولید محصولات مهم صنعتی است. هر چند در سیاست‌های کلان و در نقطه نظرات مسئولان ارشد کشور همواره بحث حمایت از تولید ملی مطرح است، اما در عرصه تولید فناورانه صنعتی در بخشی از حوزه‌ها متاسفانه شاهد یک حرکت اصطلاحاً نوسانی هستیم. در سال‌هایی که کشور به دلایل گوناگون ارز کافی در اختیار ندارد، بحث حمایت از تولید داخلی به صورت جدی مطرح می‌شود، اما زمانی که ارتباطات بین‌المللی کشور تقویت می‌شود و تا حدوی مشکلات ارزی کاهش می‌یابد، متاسفانه به سراغ شرکت‌های خارجی می‌رویم و حمایت اساسی از تولید داخلی مورد غفلت قرار می‌گیرد.
وی خاطر نشان کرد: نباید به آسانی بازار محصولات کشور را در اختیار شرکت‌های خارجی قرار دهیم، هیچ‌یک از کشورهای دارای برنامه‌ریزی صحیح در عرصه حمایت از تولید کالا و خدمات به چنین روشی اقدام نمی‌کنند. حتی در صورت نیاز به فناوری شرکت‌های برجسته خارجی باید واگذاری طرح‌های معظم در قالب همکاری صنعتی ایرانی- خارجی شکل داده شود و ضروری است این شرکت‌های صاحب فناوری را وادار کرد تا علاوه بر مشارکت در تولید محصول، نسبت به انتقال فناوری نیز به شرکای توانمند ایرانی مبادرت نمایند. برای مثال دهه‌های طولانی است که در صنعت خودرو از این سیاست مهم غفلت شده است که نتایج مأیوس‌کننده آن کاملاً مشهود است. با اتخاذ چنین سیاست‌های هوشمندانه‌ای در بلندمدت، تولید محصولات فناورانه در بسیاری از عرصه‌های مهم کشور در ایران اجرایی شده و از توجیه کامل اقتصادی برخوردار خواهد بود.
